Historia andrzejek sięga starożytności, choć w polskiej literaturze po raz pierwszy andrzejki zostały opisane w XVI wieku. Wieczór wróżb przypada w nocy z 29 na 30 listopada, w wigilię św. Andrzeja. Jest to tradycja, która prawdopodobnie sięga starożytnej Grecji.
Najprawdopodobniej andrzejki jako zwyczajowy wieczór wróżb w Polsce pojawił się w wieku XV. Andrzejki znane jako jędrzejki lub jędrzejówki odprawiano w przeddzień św. Andrzeja. Dlaczego akurat wtedy? Przypuszcza się, że według wierzeń pogańskich to właśnie w okresie przedadwentowym na ziemi miały pojawiać się pozaziemskie istoty, zjawy, dusze zmarłych. Ich obecność miała wzmacniać siłę wróżb, które traktowano wtedy bardzo poważnie.
Według innych źródeł kolebką wróżb matrymonialnych miała być Grecja, gdzie imię Andreas oznaczało męża, mężczyznę. To zresztą na Peloponezie męczeńską śmierć ponieść miał św. Andrzej, jeden z apostołów. Dziś uważany jest między innymi za opiekuna panien na wydaniu, w Cerkwi prawosławnej obdarzany taką czcią, jak w Kościele rzymskokatolickim św. Piotr.
To właśnie powierzając się opiece św. Andrzeja, niezamężne kobiety wierzyły, że wskaże im kandydata na męża. Stąd wróżby andrzejkowe początkowo mogły praktykować wyłącznie panny. Wciąż jednak wróżyć nie mogli mężczyźni. Ci mieli swój męski odpowiednik święta – katarzynki, które obchodzono w wigilię św. Katarzyny Aleksandryjskiej, w nocy z 24 na 25 listopada. Wróżyli kawalerowie liczący na dobry ożenek.
W dniu 30 listopada Samorząd Uczniowski zorganizował wróżby andrzejkowe. Z okazji andrzejek uczniowie klas starszych przygotowali stanowiska z różnymi wróżbami. Zainteresowani mogli dowiedzieć się, jak na imię będzie miała przyszła ukochana osoba, jaki zawód będą wykonywali w przyszłości lub co miłego przyniosą im najbliższe dni. Wszystkim przygotowane wróżby przypadły do gustu i bawiliśmy się bardzo dobrze.
Samorząd Uczniowski
